Van vrijwel alle auto’s ziet de verkoopgrafiek er hetzelfde uit. Een aarzelende start, gevolgd door een piek en dan langzame ineenstorting totdat de midlife-update of een nieuwe generatie de wacht overneemt. Zo niet bij de Volkswagen Polo, want die doet het eigenlijk altijd wel goed. Zelfs in zijn laatste jaar noteert de huidige generatie nog een top 5-positie in de statistieken. Voor een bepaalde slag kopers is de Volkswagen gewoon de enige keus. Vroeger de Golf, sinds een paar jaar steeds vaker de Polo. Niet heel vreemd, aangezien de Polo van nu qua formaat, prijs en luxe min of meer de evenknie van de Golf van vroeger is. VW lijkt die status te willen benadrukken door van de vernieuwde Polo in alle opzichten een mini-Golf te maken.

Binnen en buiten

Kijk alleen al naar de L-vormige achterlichtclusters, of de doorgetrokken led-streep in de grille die het nieuwe familiegezicht bepaalt. Een sportiever ogende bumperpartij die doet denken aan de R-Line van de vorige generatie is standaard. De R-Line ziet er dientengevolge nog weer wat meer uitgesproken uit. Ook in het interieur is een aantal zaken te zien die vanaf de grote broer naar beneden zijn gesijpeld. Een aircocluster met aanraakvlakjes in plaats van knoppen bijvoorbeeld. Oogt modern, maar is niet per se prettiger in de bediening. Waarschijnlijk wel goedkoper om te produceren. Voor het multifunctionele stuurwiel is gelukkig nog wel gekozen voor fysieke knopjes. Een digitaal dashboard is standaard, een bijbehorend infotainmentscherm eveneens. En net als bij de Golf kun je daar voortaan na aanschaf van de auto tegen bijbetaling extra functionaliteiten op downloaden. Het is niet meteen het modernste systeem op de markt, maar voor deze prijscategorie alleszins redelijk. Draadloze smartphone-integratie en internetverbinding zijn bijvoorbeeld (optioneel) van de partij.

Uitvoeringen

Inzake zitcomfort en binnenruimte is er niets veranderd, maar dat was bij de Polo altijd al van hoog niveau. De afwerking is dat ook, maar het blijft wel een ietwat grauw geheel waarin hard kunststof de boventoon voert. Behalve dan de voor Duitse auto’s verplichte zachte toplaag van het dashboard. Qua sfeer ligt het interieur van de Polo meer in lijn met de nieuwe vanafprijs van net geen 20.000 euro dan met de meer de 30.000 euro kostende versie die wij reden. Stel je bij die instapper ook niet ál te veel voor. Denk wieldoppen, een turboloze 80 pk eenliter driecilinder en dergelijke. Echt interessant wordt het pas vanaf een euro of 24.000, met een 95 pk 1.0 TSI en een meer aansprekende standaarduitrusting. De prijslijst is behoorlijk opgeschoond, want diesels of een versie op aardgas vind je niet meer terug. Ook zijn de MPI’s met 65 en 75 pk geschrapt en de 150 pk 1.5 TSI eveneens. Als straks de 200+ pk GTI arriveert, is het gat met de voorlopige topper met 110 pk dus behoorlijk groot.

Aandrijving

Deze motorisering met optionele DSG-automaat van 2000 euro is de enige die we hebben gereden. En het is voor een auto als deze een prettige aandrijflijn. De motor is volkomen vlak, trilt (voor een driecilinder) niet overdreven en heeft in het middentoerengebied nog flink wat trekkracht te geef ook. De samenwerking met de DSG-automaat is vlekkeloos. Wil je niet dat de bak meteen het hoogste verzet opzoekt om het verbruik te drukken, zet ‘m dan in de sportstand. Het is opvallend dat Volkswagen ervoor kiest om de mild-hybrid aandrijflijnen uit de Golf niet in de Polo te implementeren. Het praktijkverbruik had daarmee nog flink omlaag kunnen worden gebracht. De Golf met 110 pk 1.0 eTSI DSG noteert bijvoorbeeld een opgegeven verbruik van 1 op 19,2, terwijl deze Polo 1 op 17,9 realiseert. Anderzijds is een eco-aandrijflijn qua rijdbaarheid niet altijd ideaal, dus een enorm gemis is het niet.

Rijgedrag

De Polo is nog steeds niet de meest vermakelijke B-segmenter om mee te rijden. VW kiest nadrukkelijk voor een zeer algemeen onderstel dat ergens tussen comfortabel en dynamisch in zit. Alle bedieningselementen zijn superlicht in de bediening, met veel precisie, maar weinig tot geen feedback. Het weggedrag is volkomen neutraal, met een vooras die altijd keurig scherp instuurt, maar ook altijd als eerste grip verliest als je tempo gaat maken. Op geen enkele manier een auto waarmee je voor de lol soms eens een omweg naar huis neemt. Maar voor het gros van de kopers wel een prettige, want makkelijk rijdende auto met afdoende onderstelcomfort. Voor wie helemaal geen zin heeft om zelf te rijden, is de Travel Assist optie interessant. Die combineert adaptieve cruise control met een rijstrookassistent om je op doorgaande wegen met niet al te veel bochten een hoop werk uit handen te nemen. In hogere segmenten is zoiets al gemeengoed, maar er zijn niet veel stadsauto’s die zichzelf zo netjes tussen de lijntjes en op afstand van voorgangers weten te houden. Zo is de Polo ook in zijn vernieuwde hoedanigheid weer vooral zichzelf gebleven. Geen auto die verrassend uit de hoek komt, maar op de punten die er echt toe doen bijdetijds, prettig in de omgang en representatief. Dikke kans dat hij de komende jaren weer gewoon in de top van de verkooplijsten te vinden is. Althans tenminste die van niet-elektrische voertuigen…

Eindoordeel

Door de Polo te voorzien van technologie uit hogere segmenten kan hij er weer een paar jaartjes tegenaan. Nergens verrassend, ook nergens teleurstellend.