Achteraf kennen wij de uitslag: Napoleon heeft verloren. Maar Limburgse tijdgenoten bleven nog dagen in onzekerheid.

Napoleon had niet naar Rusland moeten gaan. Daarna was het met zijn macht gedaan. Hij werd verbannen naar het zonnige eiland Elba. Maar terwijl de hoge heren feest vierden in Wenen wist hij te ontsnappen en in juni 1815 was hij met een aanzienlijk leger alweer op weg richting Brussel. Vanuit onze contreien trok hem een Pruisisch leger onder leiding van Blücher tegemoet. De Pruisische voorhoede kreeg bij Fleurus een pak slaag en moest zich tijdelijk terug trekken. Ondertussen probeerde Blücher zijn hoofdmacht te verenigen met het Britse leger van Wellington, die zich bij Waterloo verschanst had. Daar zou op 18 juni de ontknoping plaats vinden.

Gewonden en vluchtelingen

Maar nog dagen daarna verkeerden de inwoners van Zuid-Limburg in tergende onzekerheid over de afloop. Vluchtelingen uit (Belgisch) Brabant trokken voorbij, zonder duidelijk nieuws. Karren met deels zwaargewonde Pruisische soldaten kwamen vanuit Fleurus aan in Sittard en Maastricht. Zij waren gedemoraliseerd en op de vlucht voor de Fransen. Zij waren zo overhaast vertrokken, dat veel wonden amper verbonden waren. Toegestroomde burgers waren ontzet bij dit bloedige tafereel. De gewonde soldaten kregen de broodnodige medische hulp en werden bij burgers ondergebracht, voordat zij verder konden naar een Pruisisch militair hospitaal in Aken.

Opluchting en ontzetting

In de dagen daarna bleven karren vol met gewonde soldaten arriveren. Zij waren er vaak slecht aan toe, wat bij de burgerij hevig medelijden opwekte. Er werd een grote hoeveelheid verband ingezameld om passende verzorging te kunnen leveren. De chaos aan Pruisische kant bleef nog dagen voortduren. Pas een week na de slag kreeg men duidelijkheid over de uitslag. Naast opluchting bleef de ontzetting over de gruwelen van de oorlog nog lang na zeulen.