Zelf kan Yoeri het allemaal nog amper geloven. Zijn knappe prestatie moet duidelijk nog even indalen bij de inmiddels oud-gymnasiumleerling van de Trevianium Scholengroep. „Ik denk dat het besef pas later komt, nu ben ik vooral heel blij dat ik geslaagd ben.”

Mentor

Dat de jongeling zou slagen, had hij stiekem wel verwacht. Zijn puntenlijst was voorafgaand aan de eindexamens al indrukwekkend te noemen. Voor alle vakken stond hij een ruime voldoende. „In mijn hoofd spookte het idee rond dat ik misschien zelfs cum laude zou slagen. De enige ‘maar’ was Nederlands en ik wilde daar niet extra voor leren.” Toen zijn mentor eenmaal belde met het verlossende telefoontje, kreeg hij te horen dat hij niet cum laude geslaagd was. Iets dat geen enkel probleem voor Yoeri was. „Het belangrijkste blijft slagen en hoe dat maakt niet uit.” Zijn mentor bleek echter nog niet uitgesproken, hij was summa cum laude geslaagd. „Vanaf dat moment was de vreugde groot”, grijnst hij. Voor wiskunde B, scheikunde en zijn profielwerkstuk scoort Yoeri een 10.

Geloof

Het geheime recept van Yoeri? „Dat is een goede vraag”, lacht hij. „Eigenlijk is het simpel. Je moet in jezelf geloven en je niks van anderen aantrekken.” Aan dat motto had hij vooral in de eerste schooljaren veel. Destijds ging het een stuk stroever. De vakken waren nieuw voor hem en hij snapte er niks van. „Mijn eerste punt voor wiskunde was zelfs een 4,7.” Door zelf aan de slag te gaan en een beetje bijles van zijn zus kwam het goed. „Ik heb het geluk dat ik iets goed onthoud als ik het eenmaal snap, dan blijft het echt in me.”

Leren doet hij dan ook ‘niet meer dan anderen’. Sterker nog, veel liever zit hij met vrienden op een terras. Iets dat hij aankomende zomer veelvuldig gaat doen. „Als kers op de taart gaan we met vrienden een weekje naar Chersonissos (Griekenland, red).” Na de zomervakantie begint hij op de TU Eindhoven aan een studie biomedische technologie. „Daarna wil ik de medical engineering in. Dan sta je eigenlijk achter de arts en help je als er bepaalde medische apparatuur nodig is. Je overlegt met de arts en hebt patiëntencontact. Dat spreekt me erg aan.”

Lees ook: Sofia (18) uit Sittard had hersentumor, raakte zicht kwijt en bedenkt zelf een oplossing voor haar beperking