Bij de hospitality-unit van Red Bull Racing op het Yas Marina Circuit in Abu Dhabi is het een komen en gaan deze donderdagmiddag. Niet dat er veel gasten zijn, maar in de burelen wordt druk overleg gevoerd. Het is nog maar vier dagen na de geruchtmakende weigering van Max Verstappen om in de slotfase van de race in São Paulo stalgenoot Sergio Pérez voorrang te verlenen. De teamleiding zit ermee in de maag, beseft dat het Verstappen in een onmogelijke positie heeft gemanoeuvreerd en eraan heeft bijgedragen dat de Limburger en zijn familie bedreigingen heeft gekregen via sociale media. Het is tijd om dat recht te breien, iets waar ook Jos Verstappen bij betrokken wordt.

Het interview wordt korte tijd onderbroken, omdat ook ‘de vader van’ geïnformeerd dient te worden. Jos Verstappen mag Abraham dan gezien hebben en lang niet meer bij alle grands prix van de partij zijn, aan de gedrevenheid om van alle ins en outs op de hoogte te zijn, is nog niets veranderd.

Om maar met de deur in huis te vallen: hoe kijk jij terug op wat er in Brazilië is gebeurd?

„Ik ben dan niet te genieten en er de hele week mee bezig. Zo zit ik in elkaar. Max werd afgeschilderd als de boeman, terwijl dat onterecht is. Als mijn vrouw dan iets tegen me zegt, hoor ik dat niet. Zó druk ben ik ermee. Dat zal ook altijd zo blijven. Ik twijfelde of ik wel naar deze race zou komen, maar ben toch maar in het vliegtuig gestapt. Maar we gaan het toch niet de hele tijd over Brazilië hebben, hè.”

Iets vrolijks dan. Terug op de plek waar Max vorig jaar voor het eerst wereldkampioen werd. Komen er dan herinneringen boven?

„Nou en of. Allemaal flashbacks, zeker. Ongelooflijk wat er toen allemaal gebeurde. De aanloop. Eerst die race in Jeddah. Maar vooral dat ik hier tijdens de race boven in het kantoortje zat en het helemaal niet meer zag zitten. En dan die ontlading. Ik weet nog elk detail. Ik weet dat het voor sommigen nog altijd pijn doet; dat ze het niet kunnen verkroppen. Maar ben eerlijk: Max verdiende dat kampioenschap toch.”

Dan moet dit jaar toch wel heel relaxed zijn geweest?

„Nou, het kon alle kanten op. Na de eerste drie races dacht ik dat het niet meer goed kwam. Het team heeft toen snel en goed gereageerd. Het probleem zat ‘m vooral in het overgewicht van de auto. Toen dat was opgelost, was de auto naar Max zijn wensen. En Monaco, wat daar gebeurde (Verstappen gaat niet in op de kwestie die vorige week leidde tot de weigering Pérez voorrang te verlenen, red.) heeft hem zo getriggerd dat hij dacht: en nu is het klaar.”

Wat is dat, die bezetenheid, die ongelooflijke drive om te presteren?

„Dat zit in de familie. Zo zitten we in mekaar. Als we iets doen, dan moet daar alles voor wijken. Alles moet honderd procent. Dat heeft natuurlijk ook zijn consequenties. Kijk wat in Brazilië is gebeurd. Soms trekt die manier van leven en werken je ook omlaag. Maar het is wel waarom Max zo goed is. Zo is hij groot geworden. Al heeft hij een iets ander karakter.”

In hoeverre is Max anders?

„Hij is liever. En hij is meer onder controle. Ik was vroeger veel extremer, maar Max is in de basis een heel leuk en lief ventje. Hij heeft een klein hart. Maar gaat de helm op, dan is het een leeuw. Duw Max niet in een hoek, want dan ontploft hij. Dat heb ik ook, maar dat maakt hem ook zo extreem goed.”

Meer dan vijftien jaar lang hebben jullie samen naar dat grote doel, wereldkampioen Formule 1 worden, toegewerkt. Nooit spijt van iets gehad?

Denkt even na. „Nee, nee. Privé had ik - achteraf - misschien sommige dingen liever anders gezien. Er is wel eens iets uit de hand gelopen, maar toch: de keuzes die we hebben gemaakt, zijn het allemaal waard geweest. Dat het soms botst, ligt in ons karakter. We draaien nergens omheen, zijn rechtdoorzee. Geen ellebogenwerk.”

Je bent nu 50, doorgaans een leeftijd dat andere dingen in het leven zwaarder gaan wegen. Merk je daar ook iets van?

„Absoluut. Ik heb wel roofbouw op mijn lichaam gepleegd. Zeven dagen per week 20 uur per dag was ik ermee bezig. Alles in het teken van Max. Die is op zijn plek en met Raymond (Vermeulen, de manager, red.) hebben we iemand in huis die dat allemaal perfect in de gaten houdt. Nu is het tijd om een beetje te herstellen, gezonder te leven. Ik ben 50, dan ga je toch meer nadenken.”

Maar je bent intussen wel rally’s gaan rijden.

„Ik wilde eens wat voor mezelf gaan doen. Iets wat toch met racen te maken heeft, maar vooral ook veel plezier oplevert. Met Richard (Pex, vriend sinds jaar en dag, red.) en Roger (Hodenius, red.) is dat rallyrijden geworden. Dat vind ik enorm spannend. Het is zó uitdagend. Het onbekende, het is compleet nieuw voor mij. Dat blind vertrouwen op je co-piloot; de notes die je vooraf hebt gemaakt, waarop je moet vertrouwen. Heel apart. Ik vind het hartstikke leuk.”

Lees ook: Jos Verstappen maakt zijn WK-debuut in de Rally van Ieper: ‘Nee, Max komt niet kijken’

Je bent veel meer thuis dan vroeger en bezoekt lang niet meer alle races. Mis je niets en bevalt het leven thuis?

„Ik mis niets thuis. Als Max racet heb ik alles aanstaan: tv, iPad, laptop. Alleen als er wat gebeurt, denk ik wel eens: was ik maar daar. Maar dan is Raymond er altijd. Ik heb mijn hobby, mijn familie en leuke kinderen. Max en Victoria zijn uitgevlogen; die hebben het goed voor mekaar. Ik ben graag thuis, heb het daar naar mijn zin. Als ik thuis kom van een race rennen de kinderen op me af: papa, papa. Dat is toch onbetaalbaar. Ik ben graag op het circuit, maar ga ook altijd heel graag weer naar huis. Heb het fijn met mijn vrouw en kinderen. Zij laat me ook mijn dingen doen: Max en rally, maar ze weet dat ik ook heel graag thuis ben.”

Kortom: een tevreden Jos Verstappen?

„Ik heb een prachtig leven. Heb altijd kunnen doen wat ik graag doe: mijn hobby kunnen uitoefenen. Ik ben van kleins af aan bij opa opgegroeid tussen auto’s en olie, totdat ik ging karten op competitief niveau. Natuurlijk waren er ups en downs, maar ik heb altijd kunnen racen. Als je daar dan ook nog je geld mee kan verdienen, heb je het toch leuk voor mekaar.”

En de toekomst, wat brengt die?

„Nog een jaar of zes, zeven rallyrijden. En tegen de tijd dat Max ermee stopt, sluit ik me af van de buitenwereld. Alle sociale media gooi ik dan eruit en ik doe alleen nog maar leuke dingen met familie en vrienden.”