Het zorgde voor uitzinnige taferelen op de tribunes, waar dik twee uur een hels kabaal werd gemaakt door bloedfanatieke en Marokkaanse fans, die hun helden op alle mogelijke manieren steunden en ook tijdens de penalty-serie de boel helemaal gek maakten. Het bleek voldoende om de ploeg naar een nieuw hoogtepunt te stuwen in de WK-historie.

De interesse voor het optreden van Marokko in de achtste finales op dit WK was overweldigend. De Marokkaanse luchtvaartmaatschappijen moesten overal vliegtuigen vandaan halen om nog duizenden fans naar Qatar te vervoeren. De Marokkaanse ambassade in Qatar stelde 500 kaarten ter beschikking aan in de hoofdstad Doha wonende Marokkaanse fans. De FIFA maakte in totaal 5000 kaarten extra beschikbaar voor de aanhang van Marokko.

De hele Arabische wereld leek in Qatar ook achter de Marokkaanse ploeg te staan. Alle voetballiefhebbers in het land waren op de hand van de grote verrassing uit de groepsfase. Tussen de zee van rode shirts in het Lusail-stadion was het enige wit dat er nog te bespeuren was van de Qatari met hun traditionele kandoera’s. Vanzelfsprekend waren de Spaanse supporters ook in het rood, maar zij bleken ver in de minderheid. Een beetje wat het Oranje-legertje staat te wachten tegen Argentinië…

Spanje meer balbezit

Marokko moest erin slagen om te doen wat de Verenigde Staten, Australië, Polen, Senegal, Japan en Zuid-Korea niet lukte. In alle voorgaande achtste finales ging de favoriet tenslotte door naar de kwartfinales. En ook nu was Spanje uiteraard het land waarvan iedereen verwachtte dat het wel overeind zou blijven en de Marokkanen een halt zou toeroepen.

Maar halverwege zag een bomvol stadion dat de Spanjaarden zoals altijd wel het meeste balbezit hadden, maar dat dit leidde tot slechts één schot op doel. Dat gebeurde toen Asensio op de linkerflank doorbrak en de bal op snelheid in het zijnet ramde. Daartegenover stonden vier aardige kansen van de Marokkanen, die dezelfde tactiek neerzetten als in de vorige partijen. Dat hield in een stevige, defensieve organisatie en uitbreken zodra het kan. Dat lukten hen een aantal keren prima. De Spaanse doelman Unai Simon moest handelend optreden bij Nayef Aguerd, Achraf Hakimi en Noussair Mazraoui.

Fysiek zat het vanzelfsprekend wel goed bij Marokko, dat in Sofyan Amrabat een leeuw op het middenveld heeft staan, maar ook twee vleugelverdedigers heeft in de vorm van Mazraoui en Hakimi die zich door niemand eruit laten lopen of opzij laten zetten. De vraag die tijdens de wedstrijd rees was of dat genoeg zou zijn om al het combinatievoetbal bij de mannen van Luis Enrique te ontregelen.

In de ogen van sterspeler Hakimi, die bij Paris St. Germain zijn status verder heeft opgebouwd, moest Marokko het grote Spanje wel aankunnen. „In de afgelopen vier jaar hebben we veel ervaring opgedaan en zijn we een echt volwassen ploeg geworden. Het is ongelooflijk wat wij in dit toernooi al konden”, zei hij vooraf.

Strafschoppen

In het tweede bedrijf werd de ploeg van de vroegere Ajacieden Ziyech en Mazraoui verder teruggedrongen. Toch kwam er uit het vele breiwerk en balbezit van de Spaanse ploeg nauwelijks gevaar voort. Het ontbreken van een overtuigende spits speelde daar opnieuw een rol in. Enrique besloot na een uur ook om zijn eerste keuze, Marco Asensio, in te wisselen voor Alvaro Morata.

Aan deze spits kleeft het verhaal dat hij een jaar geleden bij het EK nog kapot werd gemaakt door het eigen, Spaanse publiek. Morata ontving zelfs doodsbedreigingen vanwege een aantal missers in EK-duels. Na een mentaal zware periode („ik voelde na dat EK soms niets meer als ik wakker werd en wilde ook niets meer doen”) is hij onder Diego Simeone bij Atletico Madrid weer opgeleefd.

Morata kwam tot in de verlenging eigenlijk ook niet in het stuk voor. Daarin verknoeide hij met een paar minuten op de klok nog de mooiste uitbraak van de Spanjaarden. Met vijf aanvallers tegen drie verdedigers gaf hij net een te hard balletje in het zestienmetergebied. Bijna op diezelfde plek had eerder Marokko via Walid Cheddira een levensgrote kans gekregen. Hij faalde oog in oog met doelman Simon. Vervolgens raakte invaller Pablo Sarabia in de 120ste minuut nog de paal.

Het eindigde onbeslist en in de penalty-serie moest toen de beslissing maar vallen.