Die shoot-outs waren een herhaling van de WK-finale van vier jaar terug, toen de Belgen ook al in het man-tegen-man-gevecht als winnaar uit de strijd kwamen. Zondag rest voor Oranje tegen Australië de strijd om brons.

Het duel was een confrontatie tussen een stel hongerige Oranje-welpen en een roedel zeer ervaren Red Lions. De gemiddelde leeftijd van de Belgische WK-selectie bedraagt exact dertig jaar, die van Nederland 25,5 jaar. Die ervaring gaf uiteindelijk de doorslag. Maar wat had het Nederlands elftal gevochten voor wat het waard was.

Janssen sleept raak

Dat het de eerste grote wedstrijd was van Delmee en de zijnen, bleek in de openingsfase, waarin Nederland in de passing nerveus oogde. Toch was de eerste strafcorner in het eerste kwart voor Oranje, nadat Koen Bijen de Belg Wegnez in het ootje had genomen. De bal werd echter niet goed aangegeven door Jorrit Croon.

Twee minuten later kreeg de ploeg van Jeroen Delmee, ooit bondscoach van de Belgen, de tweede strafcorner. Die werd ditmaal strak aangegeven door Jonas de Geus en kiezelhard door Jip Janssen op de plank gesleept, goed voor zijn zesde toernooitreffer: 1-0. Het was een droomstart van Oranje tegen de formatie van Michel van den Heuvel, oud-coach van Bloemendaal, Oranje-Zwart én het Nederlands elftal.

Tiki taka

De voorsprong werd in de eerste minuut van het tweede kwart uit een tiki taka-aanval van de Europees kampioen, want dat is Nederland, bijna verdubbeld. Via de dekselse Bijen en Wortelboer, de TGV uit Teteringen, kwam de bal bij Tjep Hoedemakers, maar Vincent Vanasch verkleinde zijn doel goed. Nederland, met een ontketende Wortelboer, stichtte veelvuldig gevaar over de rechterflank.

De Belgen waren nog amper gevaarlijk geweest, maar na een makkelijk gegeven strafcorner van de Australische referee Steve Rogers pushte Tom Boon de gelijkmaker binnen: 1-1. Doelman Pirmin Blaak kon zich zijn tweede tegentreffer van het toernooi aanrekenen, want de bal ging dwars door het midden. Het was een fikse tegenvaller voor een beter spelend Nederlands elftal.

Vrije doortocht

Ook in de tweede helft was de eerste grote kans voor de Nederlanders. Thijs van Dam kreeg na een kapitale Belgische blunder een vrije doortocht maar schoot oog in oog met Vanasch zwak in. Daar deed de aanvaller van Rotterdam, één van de zeven Oranje-spelers met WK-ervaring, zijn ploeg tekort.

Niet veel later maakte Blaak zijn fout enigszins goed door een zeker lijkende doelpoging van John-John Dohmen uit de linkerhoek te duiken. Het spel golfde op en neer en uit de rebound van de derde corner tikte Terrance Pieters, wat een ontwikkeling maakt hij door, bijna de 2-1 binnen. Uit de scrimmage die daar op volgde kreeg Oranje de vierde corner en voor de tweede keer in de wedstrijd sleepte Janssen zijn ploeg op voorsprong: 2-1.

Flair

Als de discipelen van Delmee al niet alle schroom van zich hadden afgeschud, dan deden ze dat wel na de nieuwe voorsprong. Jorrit Croon liet oogstrelend hockey zien, de bal ging snel rond, maar opeens was daar een nieuwe Belgische strafcorner, die echter een Nederlandse counter opleverde. Derck de Vilder speelde de overtalsituatie zwak uit en zag dertig seconden later hoe Nicolas de Kerpel de 2-2 binnen joeg.

De 14.000 toeschouwers kregen een enerverende hockeyshow voorgeschoteld. Oranje versierde twee strafcorners op het moment dat Janssen aan de kant zat en Beins heeft (nog) niet de klasse van de Kampong-verdediger. Blaak pareerde een kogel van Sebastien Dockier in een fase dat België de wedstrijd over de streep wilden trekken. Dat leek te gaan gebeuren nadat Beins een strafbal had veroorzaakt, maar Blaak dook de poging van Boon uit de rechterhoek.

Shoot-outs

Na een nagelbijtende slotfase waarin Oranje met hangen en wurgen overeind bleef, kwam liep net als vier geleden in de verloren WK-finale tegen de Belgen uit op show-outs. De missers van Thijs van Dam, Terrance Pieters en Seve van Ass werd de ploeg van Delmee uiteindelijk fataal.