Dat mag. En met die eerste zin is natuurlijk niks mis. Als wij kaatsen moeten we ook de bal terugverwachten. Geen probleem. ‘De MVV-familie’ kiest echter niet voor een open discussie met inachtneming van alle fatsoensnormen, maar voor een frontale aanval op de persoon.

Lees ook: ‘Ik ben ervan overtuigd dat boven elk verhaal een kop staat die met de beste intenties is gemaakt, niemand overdrijft bewust’

Kennelijk moet een kritische column gevolgd worden door een poging iemand in diskrediet te brengen. En als dan zelfs familieleden van de columnist erbij gehaald worden, dan ga je wat mij betreft wel heel erg stevig een grens over. Daarbij komt nog dat het anonieme schrijven niet alleen naar Delait is gestuurd, maar ook naar een aantal collega’s, kennelijk in een poging de schade zo groot mogelijk te laten zijn. Deze brief van ‘de MVV-familie’ kan ik dan ook niet anders interpreteren dan als een poging een journalist monddood te maken.

Dit geldt ook voor een wegens lekken van vertrouwelijke informatie veroordeelde ambtenaar die kort na het vonnis van de rechter onze verslaggever apart nam. Hij vertelde hem dat hij weet in welke omgeving hij woont en hoe zijn vriendin heet. Pure intimidatie. Zeker als daarbij wordt opgeteld dat de ambtenaar in kwestie een paar weken eerder bij de inhoudelijke behandeling van zijn strafzaak nog, tevergeefs, een dringend beroep had gedaan om zijn voornaam niet in de krant te zetten.

Ook in dit geval hebben we uiteraard direct maatregelen genomen. Met de verslaggever is uitgebreid gesproken over de vraag of hij zich bedreigd voelt, we hebben de advocaat van de ambtenaar laten weten dat journalisten op deze manier niet bejegend mogen worden en we hebben contact opgenomen met PersVeilig, een initiatief van politie, justitie en de Nederlandse journalistiek.

Lees ook: Journalist steeds vaker ernstig bedreigd: ‘Zeer zorgwekkend, maar wij wijken niet voor terreur’

Ik neem de anonieme brief van ‘de MVV-familie’ en de intimidatie door een voormalig ambtenaar uitermate serieus, omdat deze incidenten niet op zichzelf staan. Journalisten worden steeds vaker bedreigd, beschimpt of geïntimideerd. Deze inbreuk op de veiligheid van verslaggevers is schadelijk en kan ingrijpende gevolgen hebben. Met name het gevoel dat na een - anonieme - bedreiging of poging tot intimidatie blijft hangen is impactvol. Want wat doe je als verslaggever als onder jouw stuk op Facebook over bijvoorbeeld de aanleg van een weg iemand laat weten dat hij de aandacht voor dit project niet kan waarderen en dat een volgende keer hij dit jou luid en vooral heel duidelijk zal komen vertellen?

Trek je je daar niks van aan of hou je er bij het tikken van een follow-up toch stiekem rekening mee? Ik vrees dat dit laatste het geval is. Het schenden van onze veiligheid door anonieme types op sociale media, onbekende leden van ‘de MVV-familie’ of een net veroordeelde ambtenaar kán leiden tot een vorm van zelfcensuur. En dat is schadelijk en dus zeer onwenselijk.