Op de plek waar mijn observatiehutje staat, heb ik diverse schuil- en nestmogelijkheden gecreëerd, vooral voor vogels. De constructie van enkele asymmetrische vogelnestkastjes, met scheef afgezaagde plankjes dragen mijn geestdriftige, onhandige handtekening. Secuur timmerwerk is aan mij niet besteed. Je kunt net zo goed proberen de stroming van de Maas te keren. Maar ik heb ook winkelexemplaren hangen… Ze dienen slechts als woningaanbod.

De meeste vogels kiezen een eigen plek om voor nakomelingen te zorgen. Neem de grauwe vliegenvanger. Vanaf april kunnen we deze weer in ons land verwachten. Hij behoort tot de zogeheten ‘kvb’tjes’ (klein bruin vogeltje) en hij weegt slechts 17 gram. In een holte in de bast van een oude wilg in een diepe nestkom met zachte bekleding, vertrouwt hij op zijn camouflagekleuren, die corresponderen met de kleur van de bast. Hij past daarop zelfs zijn nestmateriaal aan.

De vrouw broedt op gemiddeld vier groene, bruin gespikkelde eieren en als na veertien dagen de jongen tevoorschijn komen, worden deze door beide ouders gevoerd met voornamelijk insecten, die ze vanaf een hoge tak acrobatisch uit de lucht plukken. Als er weinig omgevingsgeluiden zijn, kun je zelfs de snavel horen dichtklappen. Ze zijn dus sterk afhankelijk van de aanwezigheid van voldoende insecten.

In augustus verlaten ze ons land en trekken door naar Afrika om daar te overwinteren. Bij tellingen is gebleken dat onderweg soms de helft sneuvelt. Dus we moeten zuinig zijn op onze kvb’tjes. Mocht u de grauwe vliegenvanger een woning aanbieden, maak dan een halfopen nestkast in een boom of aan de muur en zorg voor een ruime, vrije aanvliegroute.