Met nog negen kilometer tot de meet begon het uitgedunde peloton, waar wel alle favorieten nog inzaten, aan de aan de laatste beklimming van de dag: de Poggio. Het was Tim Wellens die in dienst van Pogacar versnelde. De Sloveen besloot niet veel later zelf aan te gaan. Hij kreeg Van der Poel, Filippo Ganna en Van Aert met zich mee. Een droomfinale in Italië.

Vlak voor de top besloot de Nederlander door te trekken. Het was zeer indrukwekkend wat hij liet zien, want Van der Poel werd niet meer bijgehaald.

Negen renners, waaronder de Nederlander Jan Maas (Team Jayco AlUla), gingen al vroeg op de zaterdag in de aanval. Zij hielden lange tijd stand, maar werden met nog 28 kilometer voor de boeg gegrepen door jagende het peloton. De finale kon beginnen.

Valpartij door fietsenrek

Vlak daarvoor was het peloton nog opgeschrikt door een zware valpartij. Een aantal renners van BORA-hansgrohe en DSM ging naar het asfalt en bleven liggen. De valpartij werd veroorzaakt doordat aan de achterkant van het peloton iemand op een fietsenrek knalde.

Het inhalen van de kopgroep was het signaal voor de grote ploegen in het peloton om hun positie in te nemen. Tadej Pogacar werd naar voren geschoven en ook Wout van Aert liet zich duidelijk voorin zien. Mathieu van der Poel meldde zich ook aan het front. Hij greep de leiding bij het ingaan van de afdaling van de Cipressa. Samen met Soren Kragh Andersen had hij een kleine voorsprong te pakken, maar de twee besloten niet veel later de benen weer stil te houden. Het bleek nog te vroeg voor een echte aanval.

Milaan-San Remo wachtte al tientallen jaren op een nieuwe Nederlandse winnaar. In 1985 was Hennie Kuiper de beste in het Italiaanse wielermonument.